ثبت تصویر یک شراره خورشیدی توسط مدارگرد ناسا
تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۴۰۸۹۰۳
خورشید به معنای واقعی کلمه کانونی از فعالیت است که جریان‌هایی از پلاسما را منتشر می‌کند. این جریان‌ها می‌توانند در سراسر منظومه شمسی امتداد پیدا کنند و خورشید در پدیده‌ای به نام آب و هوای فضایی، روی انسان‌ها و ماهواره‌های زمین تأثیر می‌گذارد. گاهی اوقات، تلسکوپ‌ها می‌توانند از این رویداد‌های حماسی فیلم بگیرند تا به درک بهتر خورشید کمک کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش digitaltrends، مدارگرد خورشیدی، که ماموریتی برای مطالعه خورشید از سوی ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) است، اخیراً تصویری از خورشید گرفته که برجستگی خورشیدی چشمگیر را نشان می‌دهد. ESA می‌نویسد: "برجستگی‌های خورشیدی ساختار‌های بزرگی از خطوط میدان مغناطیسی درهم‌پیچیده هستند که غلظت‌های متراکم پلاسمای خورشیدی را بالای سطح خورشید معلق نگه می‌دارند و گاهی به شکل حلقه‌های کمانی شکل می‌گیرند. آنها اغلب با پرتاب جرم تاج در ارتباط هستند که اگر به سمت زمین هدایت شوند، می‌توانند تکنولوژی و زندگی روزمره ما را خراب کنند. "
مدارگرد خورشیدی سال گذشته یکی از این پرتاب‌های جرمی تاجی را در ویدئویی که بیرون راندن پلاسما از سطح خورشید را نشان می‌داد، ثبت کرد. آخرین برجستگی خورشیدی در ۱۵ فوریه رخ داد و پرتاب جرمی تاجی خورشید میلیون‌ها مایل از سطح خورشید خارج شد. با این حال، این ماده به سمت زمین حرکت نمی‌کرد و در واقع در جهت مخالف و دور از سیاره ما حرکت می‌کرد. با نگاه کردن به داده‌های دریافتی از سمت خورشید رو به مدارگرد خورشیدی، محققان توانستند تشخیص دهند که منشأ این فعالیت باید از طرف دیگر خورشید باشد.
این تصویر با استفاده از ابزاری در مدارگرد خورشیدی به نام Extreme Ultraviolet Imager و با استفاده از عملکرد Full Sun Imager ثبت شده است. این فناوری می‌تواند تمام چهره خورشید را حتی زمانی که فضاپیما نزدیک به آن است، ثبت کند. بیشتر تلسکوپ‌های فضایی که خورشید را رصد می‌کنند، برای رصد تاج خورشید، نیاز دارند تا چهره اصلی خورشید را مسدود کنند، زیرا خورشید بسیار درخشان است. اما Solar Orbiter می‌تواند رویداد‌هایی از این قبیل را در حالی که به تمام صورت خورشید نگاه می‌کند، ثبت کند. بنابراین، برجستگی مشاهده شده توسط Solar Orbiter بزرگترین رویداد در نوع خود است که در یک میدان دید همراه با دیسک خورشیدی ثبت شده است.
منبع: باشگاه خبرنگاران
منبع: آخرین نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت akharinnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آخرین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۴۰۸۹۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است